Rozlicz PIT-WZ Online za rok 2024 w 2025

Rozliczenie PIT-WZ za 2024 w 2025

Programem PIT pro 2024/2025 rozliczysz każdy rodzaj druków PIT w tym: PIT-WZ

Załącznik PIT-WZ — ulga na złe długi

Załączniki PIT/WZ oraz PIT/WZR były stosowane przez podatników rozliczających wierzytelności lub zobowiązania wynikające z ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych. Do rozliczenia za rok 2022 możliwe było ich dołączenie do rozliczenia rocznego PIT-36, PIT-36S, PIT-36L, PIT-36LS, PIT-28 oraz PIT-28S. Wprowadzenie Polskiego Ładu 3.0 zlikwidowało załączniki PIT/WZ i PIT/WZR, zmieniając sposób rozliczania zobowiązań podatkowych.

Zator płatniczy umożliwiający skorzystanie z ulgi na złe długi występował, gdy w ciągu roku kalendarzowego upłynęło 90 dni od terminu płatności określonego w umowie pomiędzy przedsiębiorcami lub na fakturze wystawionej przez jednego z nich, a zobowiązanie nie zostało uregulowane aż do momentu składania deklaracji rocznej w kolejnym roku.

Załącznik PIT/WZ dotyczył podatników, którzy chcieli skorzystać z ulgi na złe długi. Warunkami możliwości skorzystania z ulgi były:

• dłużnik na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego złożenie zeznania podatkowego nie mógł być objęty postępowaniem restrukturyzacyjnym, upadłościowym ani likwidacyjnym;
• od wystawienia faktury lub zawarcia umowy dokumentującej wierzytelność nie mogły minąć więcej niż dwa lata, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miała miejsce późniejsza z tych czynności;
• transakcja musiała być zawarta w ramach działalności zarówno wierzyciela, jak i dłużnika, a ich dochody musiały podlegać opodatkowaniu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Celem ulgi na złe długi było wspieranie płynności finansowej przedsiębiorstw, które napotykały trudności związane z nieuregulowanymi zobowiązaniami kontrahentów. W efekcie niepłacący kontrahenci tracili możliwość odliczenia kosztów podatkowych wynikających z nieopłaconych faktur.

Dla kogo był załącznik PIT-WZ?

Załącznik PIT/WZ był dokumentem przeznaczonym dla podatników podatku dochodowego od osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, którzy chcieli skorzystać z ulgi na złe długi. Był on szczególnie istotny w przypadkach, gdy kontrahenci nie regulowali swoich zobowiązań finansowych w ustalonym terminie, co mogło negatywnie wpływać na płynność finansową przedsiębiorców.

Z załącznika mogli korzystać zarówno wierzyciele, jak i dłużnicy uczestniczący w transakcjach handlowych. Wierzyciele mieli możliwość zmniejszenia podstawy opodatkowania o wartość należności, które nie zostały uregulowane przez ich kontrahentów, co pozwalało na zminimalizowanie strat podatkowych wynikających z braku płatności. Z kolei dłużnicy, którzy nie wywiązali się ze swoich zobowiązań, byli zobowiązani do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę nieopłaconych zobowiązań, co miało na celu ograniczenie korzyści podatkowych wynikających z niezapłaconych faktur.

Załącznik PIT/WZ należało dołączyć do rocznych deklaracji podatkowych, takich jak PIT-36, PIT-36S, PIT-36L, PIT-36LS, PIT-28 oraz PIT-28S. Jego wypełnienie wymagało dokładnego przedstawienia danych dotyczących wierzytelności, w tym informacji o dłużniku lub wierzycielu, numerze i dacie wystawienia faktury, terminie zapłaty oraz wartości zobowiązania. Organom skarbowym umożliwiało to skuteczną kontrolę nad transakcjami i zapewniało przejrzystość rozliczeń podatkowych.

Jak wyglądał załącznik PIT-WZ?

Załączniki PIT/WZ oraz PIT/WZR służyły do wykazywania szczegółowych informacji dotyczących nieuregulowanych wierzytelności lub zobowiązań w ramach ulgi na złe długi. Podatnicy byli zobowiązani do podania danych takich jak:

• nazwa dłużnika lub wierzyciela,
• identyfikator podatkowy NIP,
• numer oraz datę wystawienia faktury, rachunku lub zawarcia umowy,
• termin płatności,
• kwotę zobowiązania.

Celem tych załączników było umożliwienie organom skarbowym monitorowania i weryfikacji transakcji handlowych, w których wystąpiły opóźnienia płatności, oraz zapewnienie prawidłowego rozliczenia podatkowego zarówno po stronie wierzyciela, jak i dłużnika.

Ulga na złe długi – dobrowolność i obowiązek stosowania

Ulga na złe długi stosowana była zarówno obowiązkowo, jak i dobrowolnie, w zależności od roli podatnika w danej transakcji. Wierzyciel, który nie otrzymał należnej zapłaty, miał możliwość skorzystania z ulgi, aby obniżyć swoją podstawę opodatkowania. Natomiast dłużnik, który nie dopełnił obowiązku zapłaty, zobowiązany był do zwiększenia podstawy opodatkowania o wartość nieopłaconej należności. W ten sposób system podatkowy zapewniał równowagę między stronami transakcji oraz motywował do terminowego regulowania zobowiązań.

Wierzyciele i dłużnicy w uldze na złe długi

Ulga na złe długi w rozliczeniach podatkowych obejmuje zarówno wierzycieli, jak i dłużników, których zobowiązania wynikają z transakcji handlowych. Wierzyciel, czyli podmiot, który dostarczył towar lub usługę, ale nie otrzymał płatności, ma prawo do zmniejszenia podstawy opodatkowania o wartość nieuregulowanej wierzytelności. Dzięki temu może zrekompensować stratę wynikającą z braku zapłaty przez kontrahenta. W celu skorzystania z ulgi wypełniał on w części B załącznika PIT/WZ dane dłużnika oraz szczegóły dotyczące wierzytelności, w tym numer faktury, datę jej wystawienia, termin płatności oraz wysokość nieuregulowanego zobowiązania. Jeśli w późniejszym czasie otrzymał zapłatę za wcześniej odliczoną wierzytelność, miał obowiązek wykazać ją w kolejnej deklaracji w odpowiedniej części formularza.

Z kolei dłużnik, który nie wywiązał się z płatności, miał obowiązek zwiększenia swojej podstawy o wartość zobowiązania, które zostało uznane za koszt uzyskania przychodu, ale nie zostało faktycznie uregulowane. W części C załącznika PIT/WZ dłużnik musiał podać dane wierzyciela oraz szczegółowe informacje dotyczące niezapłaconej należności, w tym jej wartość oraz termin płatności. Jeśli później dokonał uregulował należności, mógł skorygować podstawę opodatkowania, odliczając uregulowaną kwotę, wypełniając część E. Mechanizm ten miał na celu promowanie terminowych płatności oraz zapewnienie równowagi podatkowej między stronami transakcji.

Polski Ład 3.0 — zmiany w PIT WZ od 2023

Polski Ład 3.0, który wszedł w życie w 2023 roku, wprowadził istotne zmiany dotyczące rozliczania ulgi na złe długi, mające na celu uproszczenie procedur dla podatników. Jednym z kluczowych elementów reformy było uchylenie art. 26i ust. 19 ustawy o PIT oraz art. 18f ust. 19 ustawy o CIT, co skutkowało likwidacją załączników PIT/WZ i PIT/WZR do rocznych zeznań podatkowych.

W praktyce oznacza to, że przedsiębiorcy, którzy wskazują w zeznaniu podatkowym wierzytelności, z którymi powiązane są zwiększenia lub zmniejszenia wynikające z ulgi na złe długi, nie muszą już dostarczać do Urzędu Skarbowego dodatkowych dokumentów do swojego zeznania podatkowego. Zamiast tego, wszystkie niezbędne informacje dotyczące wierzytelności i zobowiązań związanych z ulgą na złe długi powinny zostać wykazane bezpośrednio w głównych deklaracjach podatkowych, takich jak PIT-36, PIT-36S, PIT-36L, PIT-36LS, PIT-28 czy PIT-28S. Zmiana ta ma na celu ograniczenie formalności oraz przyspieszenie i uproszczenie procesu rozliczeń dla przedsiębiorców.

Ograniczenie obowiązków administracyjnych dla podatników

Likwidacja załącznika PIT/WZ oraz CIT/WZ miała na celu zmniejszenie obciążeń administracyjnych po stronie podatników, związanych z rozliczeniem ulgi na złe długi. Ministerstwo Finansów podkreśliło, że choć podatnicy nie muszą już dołączać dodatkowych dokumentów do swoich zeznań rocznych, nadal mają obowiązek przechowywania dowodów związanych z zastosowaniem ulgi i potwierdzających wysokość wierzytelności i długów wpływających na podstawę opodatkowania. W razie potrzeby organy skarbowe mogą wymagać przedstawienia dokumentacji potwierdzającej zasadność rozliczeń podatkowych. W efekcie zmniejszono biurokrację, jednocześnie zachowując mechanizmy kontrolne mające na celu weryfikację poprawności stosowania ulgi.

Czym wcześniej był wniosek PIT-WZ?

Jeszcze wcześniej wniosek PIT-WZ był formularzem umożliwiającym podatnikom złożenie wniosku do urzędu skarbowego o przygotowanie rocznego zeznania podatkowego PIT-37 w ich imieniu. Było to rozwiązanie skierowane do osób uzyskujących dochody opodatkowane na zasadach ogólnych wyłącznie za pośrednictwem płatników, takich jak pracodawcy, z polskich źródeł przychodów.

Złożenie PIT-WZ było dobrowolne i dostępne jedynie dla podatników rozliczających się na formularzu PIT-37, którzy nie korzystali z ulg podatkowych innych niż ulga prorodzinna czy rehabilitacyjna. Wniosek należało złożyć elektronicznie, a na jego podstawie urząd skarbowy sporządzał zeznanie podatkowe, które dany podatnik mógł następnie zaakceptować lub odrzucić.

W formularzu PIT-WZ należało podać szereg istotnych informacji, takich jak dane identyfikacyjne podatnika, a w przypadku wspólnego rozliczenia również dane małżonka. Konieczne było także wskazanie właściwego urzędu skarbowego, sposobu opodatkowania (indywidualnie, wspólnie z małżonkiem lub jako osoba samotnie wychowująca dziecko), a także informacji o poniesionych kosztach uzyskania przychodów. Dodatkowo w formularzu należało wykazać wysokość zapłaconych składek na ubezpieczenia zdrowotne i ubezpieczenia społeczne, przysługujące odliczenia podatkowe, w tym ulgi rehabilitacyjne oraz prorodzinne. W przypadku ulgi na dzieci konieczne było podanie ich danych identyfikacyjnych, liczby dzieci oraz przysługujących okresów i kwot odliczenia. Podatnicy mogli również zgłosić w PIT-WZ numer KRS organizacji pożytku publicznego, której chcieli przekazać 1% swojego podatku należnego.

Istotnym elementem było także podanie adresu e-mail, na który urząd skarbowy wysyłał informację o przygotowanym zeznaniu podatkowym. Brak podania wszystkich wymaganych informacji mógł skutkować nieuwzględnieniem ulg podatkowych, co w konsekwencji prowadziło do wyższego zobowiązania podatkowego lub utraty należnych odliczeń.

Ocena programu:

(4.7/5), głosów: 335