Czasowe wyłączenie z używania środka trwałego a amortyzacja
Zgodnie z art. 16c ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., który określa, jakie składniki majątku (środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne) nie podlegają amortyzacji.
Zgodnie z tym przepisem nie amortyzuje się:
- gruntów i prawa wieczystego użytkowania gruntów,
- budynków mieszkalnych wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokali mieszkalnych, służących prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawionych albo wynajmowanych na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu,
- dzieł sztuki i eksponatów muzealnych,
- wartości firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 22b ust. 2 pkt 1,
- składników majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tę działalność.
Powyższe prowadzi do wniosku, że czasowe wyłączenie z używania środka trwałego spowodowane jego remontem/naprawą nie zostało wskazane w przytoczonych przepisach jako przesłanka powodująca zaprzestanie naliczania odpisów amortyzacyjnych. Co za tym idzie, także w miesiącach, w których dany środek trwały został wyłączony z używania z uwagi na jego remont, należy naliczać odpisy amortyzacyjne od jego wartości początkowej. W takim przypadku nie mamy bowiem do czynienia z zawieszeniem działalności gospodarczej, zaprzestaniem jej wykonywania tudzież likwidacją środka trwałego, które to zgodnie z przytoczonymi przepisami stanowią przesłanki do zaprzestania naliczana odpisów amortyzacyjnych.
