Renta wdowia 2025
Renta wdowia, czyli świadczenie dla osób, które straciły współmałżonka, weszło w życie wraz z początkiem 2025 roku. Ile wyniesie emerytura dla wdów i wdowców i kto ją otrzyma?
Nowelizacja ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz oraz niektórych innych ustaw, która miała miejsce 26 lipca 2024 roku, wprowadziła do polskiego systemu prawnego tzw. rentę wdowią. Od 1 stycznia 2025 wdowy i wdowcy mogą ubiegać się o tzw. rentę wdowią – nowe świadczenie, które pozwala łączyć rentę rodzinną wraz z innym świadczeniem, np. własną emeryturą. Wprowadzone zmiany przepisów otwierają możliwość uzyskania dodatkowego wsparcia finansowego, które w wielu przypadkach okazuje się korzystniejsze od dotychczasowych rozwiązań oferowanych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Jakie warunki trzeba spełnić, aby otrzymać rentę wdowią? Na czym dokładnie polega to świadczenie i kto może z niego skorzystać?
Renta wdowia od początku 2025 roku - na czym polega
Od 1 stycznia 2025 roku w polskim systemie świadczeń emerytalno-rentowych wdowy i wdowcy zyskali możliwość skorzystania z tzw. renty wdowiej. Warto podkreślić, że nie jest to całkowicie nowe świadczenie, lecz forma modyfikacji zasad wypłaty świadczeń w przypadku zbiegu praw do kilku świadczeń emerytalno-rentowych. Kluczowym elementem nowych przepisów jest możliwość łączenia dwóch świadczeń – własnego oraz po zmarłym małżonku.
Renta rodzinna po zmarłym dla współmałżonka a renta wdowia
Utrata współmałżonka to ogromna strata emocjonalna, ale to także koszt finansowy. Bez wątpienia prowadzenie jednoosobowego gospodarstwa domowego wiąże się z wyższymi kosztami, jeśli wcześniej wiele wydatków rodzinnych obciążało dochody pochodzące z dwóch różnych źródeł. Renta wdowia ma na celu wsparcie finansowe osób pozostawionych bez środków do życia, które utraciły współmałżonka i po jego śmierci znalazły się w trudnej sytuacji finansowej lub mających pod opieką dzieci do uzyskania przez nie odpowiedniego wieku, lub niepełnosprawne trwale niezdolne do podjęcia pracy.
Nowa ustawa zmienia zasadniczo zasady finansowe świadczenia, wprowadzając możliwość łączenia dwóch źródeł wsparcia w sposób bardziej elastyczny i korzystny dla osób uprawnionych. Od 2025 roku wdowy i wdowcy mogą wybrać jedną z dwóch opcji:
- otrzymywanie pełnej renty rodzinnej po zmarłym małżonku oraz dodatkowych 15% własnego świadczenia lub
- pobieranie pełnego własnego świadczenia wraz z 15% renty rodzinnej po zmarłym małżonku.
Należy podkreślić, że od 1 stycznia 2027 roku wysokość drugiego świadczenia wzrośnie z obecnych 15% do 25%.
Taki system pozwala dostosować wysokość wsparcia do indywidualnych potrzeb i sytuacji życiowej, co oznacza znaczne odejście od wcześniejszego modelu, w którym wypłacano wyłącznie jedno, wyższe świadczenie. Nowe regulacje mają na celu zwiększenie stabilności materialnej i zapewnienie większego komfortu w trudnym okresie życia.
Renta wdowia 2025 - ile wyniesie świadczenie emerytalne?
Nowa emerytura dla wdowy lub wdowca w postaci renty wdowiej wydaje się być atrakcyjnym rozwiązaniem, w projekcie są jednak ograniczenia kwotowe. Renta wdowia wyliczona według nowych zasad nie może przekroczyć trzykrotności najniższej emerytury. Ile dokładnie? Według obecnej wartości najniższej emerytury, maksymalne świadczenie dla wdowy lub wdowca wynosi 5 342,88 zł. Po waloryzacji emerytur, która nastąpi od 1 marca 2025 r. z pewnością przeciętna emerytura wzrośnie, podniesie się tym samym maksymalna wysokość emerytury wdowy i wdowca.
Warunki uzyskania renty rodzinnej dla owdowiałych osób
Renta rodzinna dla wdowy i wdowca przysługuje w przypadku, gdy zarówno osoba zmarła jak i jej współmałżonek spełniają wymogi do jej przyznania.
Osoba zmarła musiała mieć prawo do:
-
emerytury lub do jej uzyskania,
-
emerytury pomostowej,
-
zasiłku lub świadczenia przedemerytalnego,
-
renty lub do jej uzyskania.
Wdowa lub wdowiec do przyznania świadczenia musi spełniać poniższe warunki:
- Kobieta musi mieć ukończone co najmniej 60 lat, a mężczyzna 65 lat.
- Wnioskodawca powinien pozostawać we wspólności małżeńskiej (związku małżeńskim) ze zmarłym małżonkiem do dnia śmierci małżonka, po którym przysługuje renta rodzinna.
- Wnioskodawca musiał nabyć prawo do renty rodzinnej po zmarłym małżonku nie wcześniej niż po ukończeniu 55 lat (kobieta) lub 60 lat (mężczyzna).
- Osoba ubiegająca się o rentę wdowią nie może zawrzeć nowego małżeństwa po śmierci małżonka, po którym przysługuje renta rodzinna. W przypadku, gdy wdowiec lub wdowa pobierający rentę zawrą nowy związek małżeński, wypłata świadczenia zostanie wstrzymana z dniem poprzedzającym zawarcie małżeństwa.
Rentę rodzinną może otrzymać także były współmałżonek, jeśli spełnia, któryś z powyższych warunków i miał prawo do alimentów ze strony zmarłego.
Należy również pamiętać, że suma świadczeń wypłacanych wraz z rentą rodzinną, uwzględniając wszystkie dodatki, nie może przekraczać trzykrotności najniższej emerytury (aktualnie 5 342,88 zł). Jeśli suma świadczeń przekracza ten limit, zostaje ona ograniczona do tej maksymalnej wartości. W sytuacji, gdy jedno z obecnie otrzymywanych świadczeń przekracza trzykrotność najniższej emerytury, nie przysługuje prawo do łączenia renty rodzinnej z własnym świadczeniem w ramach renty wdowiej.
W ramach tego limitu uwzględniane są także świadczenia wypłacane przez zagraniczne instytucje oraz inne niż jednorazowe świadczenia i dodatki, przyznawane zgodnie z ustawą lub odrębnymi przepisami.
Jeżeli łączna kwota świadczeń przekroczy trzykrotność minimalnej emerytury, zgodnie z art. 85 ust. 2, świadczenia wymienione w ust. 1 zostaną pomniejszone o kwotę tego przekroczenia, w ustalonej kolejności:
- świadczenia finansowane z budżetu państwa:
a) świadczenia z zaopatrzenia emerytalno-rentowego żołnierzy zawodowych,
b) świadczenia z zaopatrzenia emerytalno-rentowego funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Biura Ochrony Rządu, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej,
c) inne świadczenia; - świadczenia finansowane z Funduszu Emerytalno-Rentowego Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego;
- świadczenia finansowane z Funduszu Pracy;
- świadczenia finansowane z Funduszu Emerytur Pomostowych;
- świadczenia finansowane z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
Kiedy Zakład Ubezpieczeń Społecznych zacznie wypłacać wdowie emerytury - wypłaty renty wdowiej
Ustawa o rencie wdowiej zacznie obowiązywać od 1 stycznia 2025 roku, co pozwoli na składanie wniosków już od tego dnia. Samo prawo do świadczenia oraz jego wypłata wejdą jednak w życie później – od 1 lipca 2025 roku. Oznacza to, że po rozpatrzeniu wniosku, świadczenie będzie przyznawane od miesiąca złożenia wniosku, ale nie wcześniej niż od lipca, zgodnie z zasadami nowej regulacji.
Kto ma prawo do renty wdowiej?
Rentę wdowią może uzyskać osoba, która ma prawdo do:
- renty rodzinnej oraz
- własnego świadczenia: wojskowej renty inwalidzkiej albo policyjnej renty inwalidzkiej, renty z ubezpieczenia społecznego rolników indywidualnych i członków ich rodzin, renty rolniczej szkoleniowej, renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy, renty z tytułu niezdolności do pracy, w tym renty szkoleniowej, nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego, emerytury pomostowej, świadczenia przedemerytalnego, zasiłku przedemerytalnego, emerytury policyjnej, emerytury wojskowej, emerytury z ubezpieczenia społecznego rolników indywidualnych i członków ich rodzin, emerytury rolniczej, emerytury.
Jak długo przysługuje renta wdowia?
Renta wdowia jest przyznawana na stałe wdowcom i wdowom po osiągnięciu 50. roku życia. Jeśli wychowują dzieci lub wnuki to do osiągnięcia przez nie wieku 16 lat lub 18 lat jeśli się edukują. Osoby opiekujące się dziećmi o orzeczonej niezdolności do samodzielnej egzystencji także mają to świadczenie przyznane dożywotnio. W przypadku, gdy wdowiec lub wdowa nie spełnia tych warunków, ale także nie ma stałego źródła utrzymania to uzyskuje prawo do renty po osobie zmarłej przez rok lub przez maksymalnie dwa lata pod warunkiem, że weźmie udział w szkoleniach aktywizujących do podjęcia pracy zarobkowej.
